Esas palabras

Quisiera palabras
desnudas,
con el sentido que tuvieron
al ser usadas por primera vez.

Quisiera palabras
sin rebozar en harina y huevo,
tan brillantes
como peces recién salidos del agua.

Quisiera pelotas que golpean fuerte
contra la pared,
producen eco
y vuelven vivas.

Quisiera palabras
salidas del estómago,
sin edulcorar,
con la verdad del orujo,
bellas e incómodas
al mismo tiempo,
que generen
paz e inquietud.

Quisiera palabras
que se convierten en carne,
palabras que,
al igual que el viscoso recién nacido,
estén sucias de vida
antes de empezar a vivir.

Hitz horiek

Nahiko nituzke hitzak
biluzik.
Ume batek lehenbiziko
aldiz erabiltzen ditueneko
zentzuaz.
Nahiko nituzke hitzak
arrautza-irinetan pasatu gabe,
uretatik atera berritako
arrainak bezain distiratsu.
Nahiko nituzke paretan gogor
jotzen duten pilotak,
oihartzuna sortu eta
bizi-bizi bueltan datozenak.
Nahiko nituzke
urdail barreneko hitzak,
azukrerik gabekoak,
uxualaren egia dutenak,
aldi berean eder
eta deserosoak,
aldi berean irrika eta
bihotzerrea sortzen dutenak.
Nahiko nituzke
haragi bihurtzen diren hitzak,
erditze gelako
jaioberri likatsuaren antzera,
bizitzen hasi baino lehen
bizitzak zikinduta daudenak.