Orain hilak ditugu.
Hildako lagunak,
hildako ama edo aita.
Orain badakigu
zer egin behar den,
nora deitu,
zenbat balio duen
lore-koroa batek.

Orduan
hegan irteten ziren
marigorringoak
gure eskuetatik,
eta gure atzamarren artean
bizirik irauten zuen
sugandilaren buztanak.
Orain balkoiko geranioak hil zaizkigu,
eta zakarrontzira bota ditugu
loreontzi gorri eta guzti.

Orduan norbaitekin ginen,
norbaitentzat,
norbaitek gure izena esan
eta presente
erantzuten genuen.

Orain lagun batek deitu dizu,
inork deitzen ez dizunean,
laguntza eskatuz.
Bikote ohiak mehatxatu du
eta bakarrik dago
eta ez-zekien-zer-egin
eta ez-zekien-nori-deitu.

Orain bakarrik gaude.
Orain hilak ditugu lagun,
eta badakigu zer egin behar den.

Orduan ez genekien bizikletan ibiltzen.
Orain ere ez.